Rozdział 18. " Niespodzianka. "

~ Harry ~

- Wrócę za godzinkę, potrzebne rzeczy są tam gdzie zawsze - powiedziała Louis, w pośpiechu zakładając buty. 

- Spokojnie, już nie raz z nią zostawałem, Lou - odrzekł ze śmiechem zielonooki, trzymając małą na rękach.

- Jeszcze raz dzięki - sięgnęła kurtkę z wieszaka. - Jak tylko wrócę, będę was przygotowywać do wywiadu, także niech reszta będzie na miejscu - pocałowała córkę i Harry'ego w policzki. W odpowiedzi Styles pomachał rączką córki stylistki. Louis z uśmiechem na twarzy wybiegła z pokoju.

Harry z małą na rękach wyjrzał przez okno. Nic ciekawego się nie działo, szwajcarskie centrum miasta nie było porywające. Ale fani byli niesamowici, a to najważniejsze.

Usiadł na łóżku z małą na kolanach i włączył telewizję. Obrócił ją przodem do siebie i trzymał uważnie, by nie spadła. 

- Lux, powiedz " wujek Harry " - podkreślił dokładnie ostatnie dwa wyrazy. 

- Mama - odpowiedziała dziewczynka, uśmiechając się uroczo.

- Nie, " wujek Harry " - powtórzył.

- Mama!

- Nie! " Wujek Harry "! 

- Mama! 

- W dupę.. - mruknął, przełączając na kanał z bajkami. 

- Jestem! - wydarł się Liam, wchodząc do pokoju stylistki. Jak zwykle zostawił buty gdzieś w przejściu i wszedł uśmiechnięty do ' salonu '.

- W dupę! - zawołała wesoło Lux. Payne uklęknął przy łóżku, zszokowany.

- Lux, przestań! Kto cię tego nauczył? - zapytał, marszcząc brwi.
- Wujek Harry - odpowiedziała z uśmiechem, klaszcząc w ręce.
- Oh, daj spokój! - odburknął Harry, wznosząc ręce do góry.
- Ty pacanie, czegoś ty ją nauczył? Lepiej żeby mała o tym zapomniała - odpowiedział Liam, biorąc Lux na ręce. Tak jak Harry kilka chwil wcześniej, stanął przy oknie i spoglądał na zatłoczone ulice Szwajcarii.
- Ty pacanie! - powtórzyła dziewczynka, pokazując palcem na Payne'a.
- No i co, cwaniaku? - Harry wyszczerzył się w kierunku szatyna, który z zakłopotaną miną odwrócił się plecami do Stylesa.

~ Liwia ~

Siedzieliśmy w czwórkę w salonie, oglądając mój ulubiony film " Love actually ". 

Jak zwykle płakałam i śmiałam się w tym samym momencie. 

David przytulał mnie do siebie, próbując mnie uspokoić. 

- Chłopacy pytają, czy możemy z nimi pogadać, bo mają wolny wieczór - oznajmiła Alice, trzymając telefon w ręce.

- Przez skype? - zapytała Maggie. 

Al przytaknęła i spojrzała na mnie.

- Dołączacie się? - zapytała mnie i Davida.

- No raczej! - niemal wyskoczyłam z objęć chłopaka i pobiegłam po laptopa. 

Po zalogowaniu się na skype'a, na ekranie pojawił się napis " Połączenie z Liam_Payne ". 

Nacisnęłam zieloną słuchawkę i od razu zobaczyłam trójkę uśmiechniętych chłopaków. 

Liam, Zayn, Niall. 

- Od razu mówimy, że Larry Stylinson pojawi się za pół godziny, gdyż usypiają Lux - powiedział poważnym głosem Liam. 

I tak rozmawialiśmy przez trzy godziny o wszystkim i o niczym. W zasadzie to zostałyśmy już tylko we trzy, bo David powiedział, że nie będzie przeszkadzał. Mimo moich i całej reszty nalegań i tak poszedł do siebie. 

Około 23 Alice i Maggie pożegnały swoich chłopaków, którzy i tak kładli się spać. Mieli przed sobą ciężki dzień, a my szkołę. Mimo to, rozmawiałam z Harrym do przeszło drugiej w nocy. 

Nie miało znaczenia to, że kiedy następnego dnia wstawałam o siódmej, wyglądałam jak zombie. 

Tak bardzo tęsknię za tą piątką gamoni!

Na nudnej lekcji biologii weszłam w telefonie na twittera, żeby poczytać co ciekawego dzieje się na świecie.
Bardzo zdziwiły mnie wpisy Nialla i Zayna. Oba identyczne.

Niespodzianka! xx 

Podałam Maggie telefon z pytającym wzrokiem. Wzruszyła ramionami i nie patrząc mi w oczy odwróciła się. 

- No uważaj, prawie ci uwierzyłam - szepnęłam, marszcząc brwi.
Spojrzała na mnie trochę speszona.
- Nie przeszkadzaj mi, uważnie słucham o czym jest temat - odpowiedziała cicho, patrząc w jeden punkt na ścianie.
Zaśmiałam się pod nosem.
- Tak to się teraz słucha? - zapytałam ironicznie, biorąc jej zeszyt do ręki. Dwie kartki zeszytu zapełnione były takimi napisami jak: kocham cię, Zayn Malik, mój Bad Boy, Maggie Malik i pełno serduszek.
Z grymasem na twarzy zabrała swoje arcydzieło i wyprostowała się.
- I tak ci nie powiem. Nie mogę, rozumiesz, nie mogę! Tak bardzo chcę ci powiedzieć, ale nie mogę! - zaczęła nawijać jak opętana, a ja próbowałam ogarnąć jej zmianę humoru. - Nie mogę nic powiedzieć, bo to niespodzianka! Ale nienawidzę zatrzymywać sekretów tylko dla siebie, więc.. A co tam, powiem ci, przecież  i tak się dowiesz.. Chodzi o to, że.. - już miała mówić dalej, ale ugryzła się w rękę i strzeliła sobie w twarz.
- Yyy.. Panna Evans dobrze się czuje? - zapytała nauczycielka, patrząc na Mag jak na świrusa. No halooo? Wreszcie ktoś to zauważył!
- Wyśmienicie - odpowiedziała z uśmiechem, ale po chwili odwróciła się w moją stronę. - Nie mogę, wybacz, Liwka. Mogę tylko zapewnić, że jest to bardzo fajna niespodzianka.
I powróciła do tworzenia rysunków w swoim zeszycie.
Świetnie.
Mówiłam już, że nienawidzę niespodzianek?!

Wróciłam ze szkoły kompletnie styrana. Byłam w stanie tylko zdjąć kurtkę, buty i rzucić się na kanapę w salonie. Włączyłam telewizor i bezcelowo skakałam po kanałach.
Przypomniałam sobie, że o 16 chłopacy mieli mieć wywiad ze stacją Seventeen. Szybko przełączyłam na jeden z zagranicznych kanałów.
Ogólnie wywiad był.. zwykły. Niall podżerał cukierki, Zayn bujał w obłokach, czasem dopowiadając coś od siebie, Louis robił głupie miny do kamery, Harry został zarażony od Tomlinsona głupawką i też się wydurniał, tylko Liam pozostał w miarę normalny.
- Ze zdjęć w prasie wynika, że tylko Harry jest singlem, racja? - zadała pytanie dziennikarka, czekając na potwierdzenie.
- Dokładnie tak - powiedział Lou, klepiąc Hazzę po plecach.
- Harry, jak myślisz, co w tej chwili może cię uszczęśliwić? - spytała, odkładając kartki z pytaniami obok siebie.
- Tylko miłość może dać prawdziwe szczęście - odpowiedział, delikatnie się uśmiechając.
Nie mogłam się powstrzymać, żeby nie wyjęczeć głośnego " Awwwwwwww ".
- Niall, powiesz jeszcze coś ciekawego? Chciałbyś się czymś podzielić? - zapytała, śmiejąc się pod nosem. Horan miał dzisiaj dzień dziwnych tekstów.
- Najpierw trzeba się zakochać, a później rozmnażać, jak to powiedział słynny człowiek.. - podrapał się po głowie. - Nie pamiętam kto. Kocham cię Alice, kocham Eda Sheeran'a i w ogóle wszystkich was kocham! - zaczął wysyłać buziaki w stronę kamery. - Dziękuję - ukłonił się i usiadł z powrotem na sofie. 

Następnego dnia moim głównym celem było dowiedzieć się, o co chodzi z tą niespodzianką.

Do tego użyłam swojego sprytu i postanowiłam wyciągnąć to podstępem. 

Na stołówce spotkałyśmy się we trzy, jak codziennie. 

- Maggie, przyniesiesz mi sok? - poprosiłam. Przytaknęła i skierowała się w stronę okienka z napojami.

Kiedy zostałam sama z Alice, uśmiechnęłam się w jej kierunku. Spojrzała na mnie pytająco.

- Już wiem o co chodziło z tą niespodzianką. Całkiem fajny pomysł, tylko dlaczego nie mogłam wiedzieć wcześniej? - zapytałam z udawanym wyrzutem. 

Wpatrywała się we mnie przez kilka sekund.

- Naprawdę? 

Pokiwałam twierdząco głową.

- Okej.. To powiedz, co to za niespodzianka - zmrużyła oczy i nadal mi się przypatrywała.

No tu mnie ma. Alice nie nabiera się na takie rzeczy.. Spróbuję później na " pani Malik ", z nią powinno pójść łatwiej. 

~Piątek ~

Do końca tygodnia tkwiłam w niepewności. Cały czas kombinowałam, jak mogę się dowiedzieć o co chodzi. Rozmawiałam z  Zayn'em i próbowałam na nim tej samej sztuczki co na Alice. Prawie wyszło! Już zaczął mówić, że za dwa tygodnie.. coś tam ( przerwało nam trochę - ja to mam szczęście ), ale od razu wypytywał, czy na pewno wiem o co chodzi. O ten tramwaj co nie chodzi, bałwanie.

***

Są już dwa one-shooty na till-you-break-me.blogspot. Zapraszamy :)

W ogóle wiem, że rozdział krótki, ale więcej już nie mogłam wydać, bo dowiecie się w następnym rozdziale XD A wtedy obiecuję że będą dłuższe.
Dziękuję za komentarze i odwiedziny :*

Dzisiejsza lekcja fizyki:
 LOL.